  കാലത്തിന്റെ മാറ്റങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം..ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്ന എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക്..... ഒരു പുണ്യമായ്....ഒഴുകിയെത്തിയ പ്രിയ സഖീ....
ഇന്ന് .. ഈ മരുഭൂമിയില്‍ ഞാന്‍ ഏകനാണ്....
വിരഹം വരെ സ്നേഹം.. അതിന്റെ തീവ്രത മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല...എന്നു പറയുന്നത്.. എത്ര ശരിയാണ്...
ഇപ്പോള്‍ നിന്നെ പിരിഞ്ഞിരിക്കുംബോഴാണ്.... ഞാന്‍ നിന്നെ.. എത്രമാത്രം .. സ്നേഹിച്ചിരുന്നു... എന്ന്.. എനിക്കു മനസ്സിലാകുന്നത്...
നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍ എനിക്കു നല്കുന്നത്... ഒരായിരം കാര്‍ത്തിക ദീപങ്ങളുടെ സാന്ത്വനമാണ്....
ഇപ്പോള്‍..... നിന്റെ ഹ്രിദയസ്പന്ദനം...ഞന്‍ അറിയുന്നു....
ഒരു തുളസിക്കതിരിന്റെ നൈര്‍മ്മല്യം.....പോലെ......
ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിയുടെ....ഊഷ്മളത പോലെ.... ഒരു വെള്ളരിപ്രാവിന്റെ ചിറകടിയൊച്ചപോലെ.......
നിന്റെ ഹ്രിദയസ്പന്ദനം..... ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു.......
... അറിയുന്നു....ഗോപികേ നിന്നെ ഞാനെന്റെ.. വരളുന്ന ചുണ്ടിലെ.......
നനവുള്ളരോര്‍മ്മപോല്‍........
മധുവായ്.... മധുരമായ്.....
അറിയുന്നു... നിന്നെ ഞാന്‍.....
ഉള്ളില്‍ നിറയുന്ന കിനാവുകള്‍
മറഞ്ഞു പോയ ഒര്‍മ്മകള്‍
ഒരു നല്ല സൌഹ്രദത്തിന്‍
തൂവല്‍ കൊട്ടാരം തീര്‍ക്കുകയാണിവിടെ..
നിന്‍ സ്നേഹമൂറും ഈ വരികള്‍ക്ക്
എന്നില്‍ ഉണര്‍ത്തുന്നു..
വാക്കുകളിലേ വിസ്മയങ്ങള്‍ ...
തുടരാം നമ്മുക്കീ ശുഭ യാത്ര.....
ഒരു നല്ല യാത്ര
തുഴയാമീ........കളിവള്ളം ...
കൂടെ കൂട്ടിനെത്തിയ സൌഹൃദം എന്ന അണയാദീപവുമേന്തി.
********** ! | 
No comments:
Post a Comment